Hersenloos t leven door.

Lieve mensen,

Het is tragisch maar waar. Ik ben zaterdagochtend om een onverklaarbare reden mijn hersens verloren. En heb ze tot op heden niet terug gevonden. Ze kunnen niet ver zijn, dacht ik met mijn rudimentair achtergebleven stukje hersens, maar dat niet ver is toch verder dan ik dacht. We zullen zien hoe het zich ontwikkeld. Mss komen ze terug, mss groeien ze aan, maar mss ben ik ook voor eeuwig tot hersenloos zijn gedoemd. Ik doe niets anders dan alles vergeten (niks nieuws, zie ik mn vader denken, maar dit is toch nog een paar graadjes erger) Ben net een vergiet met hele grote gaten. Laat alles overal liggen, onthou niet wat mensen me zeggen, krijg bijna niks gedaan, concentratie is spoorloos en ik heb de hele dag een onbestemd semi-verveel gevoel. Mss heb ik teveel gedronken de laatste tijd, mss ben ik hopeloos verliefd. Tja het is een lastige kwestie en hoop mn hersens toch gauw weer in mijn hoofd te kunnen verwelkomen. Het voelt leeg zo hierboven.
Ik heb me overigens voor de verandering een niet in een CIP-pool (ik gebruik dat woord wel zo leuk, maar kennen jullie dat eigenlijk? Het is een grote (of kleine) zaal met computers..) gestationeerd, maar ben naar huis gegaan. Dit omdat ik natuurlijk iets vergeten was. Zal ook eens niet zo zijn! Ik heb mijn vrije uurtjes gelukkig redelijk nuttig kunnen besteden. Zo heb ik een opdracht voor morgen gemaakt en mn huisgenoot nogmaals uitgelegd dat hij NIET gemeen naar meisjes moet zijn, maar mysterieus. Ja de goede man heeft besloten dat ik een leuke informatieverstekster ben van informatie over het vrouwelijk geslacht. Nou ben ik de beroerdste niet, dus ik blijf geduldig uitleggen voor zover ik er zelf ook maar iets van kan volgen. Wij vrouwen zijn nou eenmaal ondoorgrondelijk, leg je er nou eens bij neer en klaag er niet zoveel over! Doet niemand verder wat aan.
Vanavond moet ik er weer aan geloven: Het koor. Hoewel ik mezelf had beloofd niet meer te gaan en echt leuke dingen te gaan doen, was het vorige week ineens best heel erg leuk en geef ik ze nog een kans. Dat mijn stem ongeveer overeenkomst met een klemmende deur kan niemand iets schelen, dus daar hoeft t niet aan te liggen. We zien wel waar het schip strand lijkt me het meest toepasselijke speekwoord hier.
Oja, heb ook nog bijna ruzie gekregen over Nederland. Ze maken er hier een sport van Nederland belachelijk te maken (net als andersom overigens) maar als 10 mensen tegelijk en dan ook nog dag in dag uit daar een hobby van maken komt er een punt dat ik zeg: HOOOO STOP HO! het is MIJN land en ik voel me daar thuis. Ik ben WEL trots op mijn land en mijn taal en jullie stikken maar in jullie verknipte rotland. (zo zei ik dat natuulijk niet, maar ik dacht het)
Nu moet ik naar college... maar goed.. toch een inmiddels traditionele maandagmiddag update, voor de vaste lezers onder jullie!
Oja, reageren mag, er is een extra gelegenheid daarvoor geschapen hieronder. Maar voel je vrij!

Kussie Wen