Thailand

Het heeft even op zich laten wachten, maar ik heb eindelijk de rust gevonden om een berichtje te plaatsen.

Thailand, tja, wat zal ik zeggen? Ik had net zo goed Benidorm of Antalya kunnen typen, want daar heeft het zuiden van Thailand wel iets van weg. Wat een kermis zeg... De Buckets met alcohol vliegen je om de oren en je struikelt er over de westerste mannen met thaise schonen (M/V). Onze vooroordelen zijn dus bevestigd. Wij hebben niks met Thailand tot nu toe.

Op onze eerste dag zaten we op Khaosan Road. Een soort Disneyland voor volwassenen... een gekkenhuis dus. Gejetlagged en wel lagen we de hele nacht wakker door pompende discobeats en toeterende karretjes/tuktuks. Het was benauwd en zelfs na een koude douche onder de ventilator liggen kon ons niet verkoelen. Het kon ons echter niet veel schelen... wij waren op vakantie en daar genoten we intens van.

Wel wilden we snel weg uit dit surrealistische stuk Thailand. Helaas hebben we ons toen moeten naief als we waren in een trip naar het zuiden laten praten. De volgende dag vertrokken we per bus en boot naar Koh Tao om te duiken. Daar bleken we in een nog surrealistischer Thailand terecht te zijn gekomen. Uiteraard teveel betaald.. maar het ergste was dat we het gevoel hadden een stuk van onze vrijheid hadden ingeleverd. Ach, zo wordt je als reiziger ook al doende wijs.

Na een paar dagen duiken op Koh Tao zijn we voor de (beruchte) halfmoon party naar Koh Phanang gegaan... Daar was het al net zo vreselijk. Onze plannen om naar Koh Samui te gaan hebben we onmiddellijk gecancelled, en we zijn naar Krabi (Ao Nang) vertrokken. Daar hebben we een scooter gehuurd en zijn we het national park (25 km ten noorden van Krabi) gaan bezoeken. Dat was echt leuk... avonturen in een grot met een gids die niet kon praten, maar alleen kon piepen en haar hond. Apen in de bomen en grote slangen op de weg. Ook de kustlijn was prachtig daar!

Toen door naar Koh Phi Phi om weer te duiken. Maar wij vonden het er maar niks. Na de Tsunami is het eiland veranderd hebben we ons laten vertellen. Het heeft nu slechts nog de vervlogen geur van bounty-eiland om zich heen. Het zit er vol mensen die duidelijk niets van de wereld begrijpen en maar 1 levensdoel hebben: iedere avond dronkender dan de vorige avond zijn.

Gisteren zijn we weer teruggevlogen naar Bangkok. Hier hebben we voor t eerst een a/c kamer en dat is best prettig, hoewel sommige bamboo hutjes ook echt heel romantisch waren.

Savonds zijn we meteen naar het ziekenhuis gegaan omdat ik een ontstoken blaar op mn onderbeen had die geen tekenen van verbetering gaf. Onderweg naar het ziekenhuis werden we overvallen door een heuse tropische onweersbui. Dat zorgde voor enige hilariteit, aangezien we in een tuktuk zaten en de regen aan alle kanten naar binnen kwam.

In het ziekenhuis werd ik zeer vriendelijk en kundig geholpen (voor het eerst, want ik vind de Thai -uitzonderingen daargelaten - maar verveeld en onbeleefd tot nu toe. Niet zo gek als je het publiek bekijkt waar zij dagelijks mee te stellen hebben.

In het ziekenhuis werd ik op een bed gezet. Naast het bed lag een enorme plas met rood/bruinige vloeistof. Wij grapten nog een beetje dat daar vast een arm afgehakt was. Het had ook jodium kunnen zijn overigens.

De arts keek met een zorgelijk hoofd naar mijn been en heeft de boel schoongemaakt en ingepakt. Ik kreeg vervolgens een halve apotheek mee, bestaande uit een tube antibioticazalf, 24 antibioticatabletten, 50 mega-wattenstaven, steriele gaasjes, tranparante plakkers, een fles steriel water, etc. Nu moet ik mijn wond iedere dag opnieuw verbinden.

Met de tabletten heb ik besloten nog even te wachten. Ik wil eerst zien wat de zalf doet, voordat ik me zomaar op een antibioticakuur stort. Maar mocht het over 2 dagen niet beter gaan, begin ik alsnog.

Vannacht zijn we ook voor het eerst ziek geweest. Allebei vechten om de wc-pot. Het is niet duidelijk of dat komt door de malariatabletten die we gisteren genomen hebben of het eten bij dat tentje aan de kant van de weg waar we gegeten hadden. Feit is, dat het wel bijdraagt aan het vakantiegevoel en dat het nu ook weer een stuk beter gaat.

Morgen gaan we met de nachttrein naar Laos. Met Thailand hebben we het nu wel zo'n beetje gezien. We voelen ons in ieder geval weer helemaal vrij om te gaan en te staan waar we willen. En ook op die 2 afgelopen weken kijken we positief terug. We hebben voor het eerst samen gedoken en ontdekt dat we dezelfde dingen leuk en minder leuk vinden. Echte liefde overwint duidelijk alles :) Want we vinden elkaar nog steeds de allerallerleukste, haha!

Liefs,