F-RAIN-ser

G'day mates!

Een nieuw bericht tegen het einde van mijn reis. Wel heel vreemd om te realiseren dat ik alweer bijna naar NL ga. Mixed feelings... enerzijds fijn om weer terug te gaan en anderzijds wil ik hier wonen!

Fraser, het grootste 'zandeiland' ter wereld was een bijzondere ervaring. Niet alleen omdat het een bijzondere locatie is, met rainforest, dirt tracks, dingo's, slangen, creeks, wash-out en the beach als highway... maar vooral omdat het gedurende mijn gehele trip non-stop (ik bedoel daarme dus 24/7, NONSTOP!) keihard geregend heeft. Regen, zoals jullie allemaal weten heeft een overheersende eigenschap: NAT! En met een beetje pech is dat nat ook koud, onaangenaam, overheersend en volhardend... nou dat is precies het soort nat dat ik op Fraser Island heb mogen ervaren. Goedemiddag... wat een ellende...

We hadden een self-drive tour.. dus 10 man in een 4WD over het eiland. Onze uitrusting bestond uit een auto, 3 tenten, 3 stukken zeil, een gammele tafel, 10 hyperdunne matjes en slaapzakjes, een gasfles/gasstel, wat keukengerei, 2 esky's en wat haringen. Ohja, en een device om je bandenspanning mee te meten.

De tenten waren niet echt waterdicht (correctie, de tenten hadden meer weg van textielachtige vergieten) en dat heb ik geweten de eerste nacht. Een prachtig refugeekamp hadden we opgericht onder de bomen. 3 tenten, 3 zeilen er half overheen (want uiteraard waren de zeilen niet groot genoeg) en een hoopje haringen moesten ons droog houden. De hoeveelheid water die op ons neerdaalde was echter van dusdanige omvang dat het woord droog niet noemenswaardig is... Ik werd na een uurtje slapen wakker in een DRIJFnatte slaapzak (nee, dat had ik niet zelf op mn geweten) en een volle blaas. Ik bleek onfortuinlijk precies onder een van de gaten in de tent te liggen. Buiten goot het echter zo hard dat ik het ook niet zag zitten om de dingo's met een bezoek te vereren.. Ik bleef dus verstijfd van de kou op mijn natte slaapzak en onder mijn regenponcho (weer eens wat anders..hihi) liggen. Daar heb ik de rest van de nacht regendruppels geteld, naar het gesnurk van mijn buurvrouw geluisterd en gehoopt dat het ophield met regenen... Dat deed het overigens niet.

De volgende dag hebben we grotendeels met zn 10en in de doordrenkte auto doorgebracht. de auto was zo vochtig omdat we ons drijfnatte tentenkamp sochtends vroeg in de auto hebben moeten proppen. Volgens het plan moesten we naar 'Indian Head' toe... dat hebben we echter nooit gehaald ivm het tij en de weersomstandigheden onderweg (creeks turned into rivers en beach into mud).. halverwege werd het te gortig en zijn we een inlandtrack richting fraser at cathedral beach ingeslagen. Daar stonden we dan op de parkeerplaats. Druilerig als we waren in een volledig gecondenseerde auto en flauwe spelletjes spelend.

Aangezien ik langzaam in een dolgedraaide opwindpop veranderde ben ik de auto uitgesprongen (met mijn inmiddels onafscheidelijke regenponcho) en met de eigenaar van de camping gaan praten. tevens trof ik 'team Malaysia' aan. Zij waren samen met ons uit hervey bay vertrokken, maar onverhoopt over de kop geslagen bij Indian Head.

De campingmeneer vond ons druilerige gezelschap op zijn parkeerplaats kennelijk zo meelijwekkend dat we (mits goed gedragend) van zijn campingkeuken gebruik mochten maken. Dat was een soort open schuur met een waterkoker, gootsteen en BBQ. Dat gaf ons wat meer ruimte om te kaarten, pictionary te spelen en onze slaapzakken te drogen (in de drogers)

Twee van ons besloten team malaysia te vergezellen in hun trip terug naar hervey bay. Toen waren we nog met 8...

Zodra het tij het (volgens de berekeningen) toeliet maakten we onze weg richting het strand, om daar te constateren dat het niet haalbaar was om naar Indian Head (noord) te gaan en we Eli Creek (zuid) niet konden oversteeken omdat het een Kanaal was geworden... De enige oplossing bleek een 3 uur durende scenic drive waarna we een kampeerplaats moesten opzoeken. Dat was weer een avontuur op zich. Uiteraard eindigde dat in eindeloos in het donker ronddolen en uiteindelijk een prachtig tentenkamp opzetten met slechts 2 tenten. De auto aan de ene kant en een paar bomen aan de andere kant. het was een prachtige constructie met de zeilen over de tenten gespannen en de tenten ongeveer op elkaar gebouwd, maar eerlijk is eerlijk, het was niet droog maar het was een stuk droger dan de dag ervoor en dat was wat waard!

We hebben beide avonden (zij het wat beholpen) gekookt voor ons allemaal en lagen de eerste avond om 9u in onze tent en de tweede avond wat later aangezien we om 9u pas intrek in ons tentenkamp deden... Grote hoeveelheden alcohol waren niet echt aan de orde aangezien iedereen kapot was van een hele dag in een vochtige omgeving niksen...

De trip had echter veel erger kunnen zijn wanneer we niet zo'n fantastisch hilarisch gezelschap vormden. Ik heb me absoluut vermaakt, maar zou het niet gauw weer doen in de regen.

Hoogtepunt was mijzelf achter het stuur... Allereerst zat ik het eerste half uur steeds aan de verkeerde kant van het stuur met mn hand om te schakelen. Daarnaast deed mijn voorliefde voor water mij door de plassen racen (anders kom je vast te zitten) al juichend: PUDDLES! Tot hilariteit van mijn medereizigers...

4WD-en is gaaf! Hobbelen, bobbelen en door plassen scheuren... je rijdt inland een gemiddelde van 10 km/h, maar het lijkt alsof je scheurt en op het strand was ik de enige die de 60 km/h gehaald heeft (nee, het was niet onveilig pap, ik deed dat weloverwogen en voorzichtig)

De laatste dag hebben we ons tentenkamp opgeborgen en zijn we richting Lake mcKenzie vertrokken. Daar regende het uiteraard nog steeds, maar ik moest en zou IETS doen op Fraser dus besloten Ian (de helft van een ouder koppel) en ik dat het tijd was om te zwemmen. We zijn samen in ijskoud Lake mcKenzie gesprongen. Uiteraard betrof het een impulsieve actie en hadden we geen handdoek oid bij ons (niet dat dat enig verschil had gemaakt in die regen). Omdat ik mn kleren niet nog natter wilde maken ben ik in mn bikini, met mn kleren in mn regenponcho, teruggelopen naar de auto. Wij hadden uiteraard de grootste lol om de gezichten van de dik ingepakte, ons tegemoet komende toeristen.

Eenmaal weg van Lake mcKenzie vonden we het tijd om naar de ferry te gaan. Hoewel onze ferry pas om 4pm zou vertrekken vonden we het de moeite waard om te proberen een eerdere ferry te nemen. Na wat geharrewar konden we mee op de ferry van 2.30pm. Aangezien het toen 12u was restte ons slechts 2,5 uur tijddoden..

Eenmaal terug aan land zo snel mogelijk de auto uitpakken en inleveren. Savonds een welverdiende all-u-can-eat pizza deal gescoort met zn allen en vroeg ons mandje in.

De volgende dag had ik om 9.25 de bus naar Brisbane voor een weekend met een mate uit Darwin.

Zaterdag heb ik mijzelf overtroffen in 'Movie World' door in vrijwel alle 'enge' attracties te kruipen: Achtbanen, Schietbanken (dan wordt je tientallen meters de lucht ingeschoten en weer laten vallen...), simulatieachtervolgingen en spookhuizen.

En vandaag ben ik met de greyhound in Byron Bay aangekomen. Morgenochtend ga ik heel weloverwogen (zucht zucht zucht) op 14.000 ft hoogte uit een vliegtuig springen. Gelukkig is er op dat moment hopelijk iemand aan mij vastgebonden en gaan we na 65 seconden vallen aan een parachute verder.... Let's hope for the best en vooral GOED WEER!

Morgenavond heb ik een overnight bus naar Sydney waar ik een paar leuke dingen gepland heb en waarvandaan ik 2 augustus terug naar huis vlieg..

Tot snel!

Liefs Wen