Neuschwanstein, ziek zijn en andere ondingen!

Hallo allemaal,

De afgelopen dagen hebben jullie je natuurlijk afgevraagd waar de verslagen van mijn avonturen blijven. Hoopvolle blikken op mijn website werden steeds tot teleurstellingen, omdat er weer geen nieuw verhaal op stond! Nou ik zal dat even verklaren. Ik was namelijk ziek. Ik heb vrijdag hele erge buikkrampen en pijnen gekregen. Dat heeft het hele weekend geduurd en maandag ben ik zelfs naar het ziekenhuis gegaan omdat ik helemaal op was. Na dagen niet eten en slapen was Wendela nog maar een schim van de verschijning die ze ooit was... haha! Maar goed, ik ben onderzocht en ze hebben niks kunnen vinden. Dinsdag ben ik nog eens terug gegaan omdat het niet beter werd en de medicijnen die ze me gegeven hadden een drama bleken. Ik was overigens op maandag (ik doe even een dwaallichtje) in een ziekenhuis zonder gyneacoloog, is dat nou niet vreemd? afin, dinsdag nieuwe onderzoeken en een hoop overleg. Nog steeds niks gevonden. Nou is het op zich heel fijn om te weten dat je kerngezond bent natuurlijk. Dat nieuws is alleen wat teleurstellend als je buik voor je gevoel uit elkaar scheurt en zich 3 keer in het rond draait. Inmiddels hebben ze me weer wat anders voorgeschreven, dat lijkt te werken want ik begin me een beetje beter te voelen. Heb vannacht voor t eerst geen extreme krampaanvallen gehad. Nog wel wat onrustig geslapen, maar dat nemen we maar voor lief! Ook het eten van crackers en het drinken van opkikkers en thee gaat me best goed af. Ik ben dus heel tevreden en verheug me op de dag dat ik weer lekkere dingen kan eten. Voel de energie letterlijk weer een beetje mn lichaam instromen. Dat mag ook wel, want alle dingen die ik de afgelopen dagen niet heb kunnen doen moet ik nu wel gaan inhalen. Maar ook daar heb ik het volste vertrouwen in!
Goed dan, zaterdag ben ik met mn zieke lijfje naar Schloss Neuschwanstein geweest. Voor degene die het niet kennen en mijn googletip niet hebben opgevolgd: google het alsnog. Maar bedenk hierbij dat de buitenkant veel indrukwekkender is dan de binnenkant. Nou kon ik ook niet echt genieten van die dag. Normaal gesproken ben ik wel een cultuur snuiver en kan ik uren in kastelen en door musea dwalen. Deze keer was het me al gauw te vermoeiend om een paar in een bus opgepropt te zitten, langdradige rondleidingen (ik ben normaal gesproken dol op langdradige rondleidingen, zo zie je maar) aan te horen en ellelange bergen op te klimmen en af te dalen. Ik had mn dag niet zullen we maar zeggen. Het waren 2 slotten (zeg je dat zo?) naast elkaar. Hohenschwangau en Neuschwanstein. die Schwan is het wapendier daar. Dus voor zwanenliefhebbers, was het hartstikke leuk! Hohenschwangau was iets minder groot, maar niet minder leuk. Ik vond het zelfs leuker omdat het echt bewoond is geweest. Kamers van de koning en de konigin, dingen die ze echt gebruikt hebben. Zelfs een stuk brood uit 1891 (ja, don't ask) dus je liep werkelijk door de historie. Neuschwanstein heeft koning Ludwig II van Beieren laten bouwen van 1869 (geloof ik) tot zn dood. Vanuit Hohenschwangau kon hij met een verrekijker het proces precies in de gaten houden. Er is 17 jaar aan het gebouw gebouwd. Toen werd de koning op een dag dood in een water ergens gevonden. De doodsoorzaak was verdrinking. Maar of het moord, zelfmoord of een ongeluk was, staat tot op heden niet vast. De omstandigheden doen een moord vermoeden, maar wie ben ik om daarover te speculeren. Ik zal er nog eens achteraan gaan. Mss kan ik wat leuke feitjes verzamelen. Goed dan, over Neuschwanstein. Het is een plaatje om te zien, minder groot dan je op het eerste gezicht van een plaatje/foto ziet, maar architectonisch zeker voor die tijd uitermate bijzonder. Binnen is het echter nog lang niet af. Slechts 16 van de geplande 65 kamers zijn af. We stonden dan ook in no time weer buiten (ondanks de langdradigheid van de wat wonderlijke gids) Er zijn wel wat mooie dingen te zien, maar het is het eigenlijk allemaal net niet. Je krijgt ook geen goede indruk van de indrukwekkendheid van het gebouw. Er wordt amper op de buitenkant ingegaan, wat natuurlijk zonde is bij zo'n gebouw.
Nog even over de gids, dat was een uitermate bijzonder tiep. Ik twijfelde eerst over het geslacht van het wezen, maar mijn buurman was zo vriendelijk me in te fluisteren dat het een man was. Maar goed ook, want op het moment dat het wezen begon te praten, excuus piepen, ging ik weer twijfelen. Het wezen praatte erg zacht, piepend, mompelend en onverstaanbaar. Terwijl hij praatte trok hij ook nog eens een zure citroenen gezicht en knipperde oneindig vaak met zn ogen. Zn armen hield hij stijf en stevig naast zn lichaam, alsof ze van hout waren. Hij liep alsof hij zn knieen aan elkaar gebonden had. schuifelde dus meer... dat ging dan ook bijzonder langzaam. Aan het einde van de rondleiding begreep ik waarom ze dit soort types aannamen. Ik heb me dat gedurende de rondleiding meerdere malen afgevraagd. Maar dat is natuurlijk een kwestie van tijdrekken. Zo'n rondleiding stelt natuurlijk niks voor als je maar 16 ruimtes hebt die je kan laten zien. Om dan toch nog een beetje geld te verdienen moet je tijd rekken. Nou daarvoor was deze gladiool bijzonder geschikt. Wat een mafkees zeg! Had er eigenlijk een foto, of nee.. video van moeten maken. Was hilarisch geweest. Maar dat heb ik niet gedaan, dus jullie moeten het met mijn ooggetuigenverslag doen! Maar dat kunnen jullie fantasievolle mensen wel!
Even denken of ik nog meer spannends heb meegemaakt. Ik heb gewinkeld, dat was al een ervaring op zich. In de binnenstad was eigenlijk niet echt iets te vinden, maar in een groot einkaufszentrum ben ik uiteindelijk toch voor een spijkerbroek en een tshirt geslaagd. Dat heeft me ruim 3 uur gekost, maar dan heb je ook wat. Ik heb een spijkerbroek die me goed past EN die niet ingenomen hoeft te worden in de pijpen. Dat moeten alle broeken normaal gesproken, omdat men ervan uitgaat dat mensen met mijn maat meteen 2 meter zijn. Nou vraag ik je toch, ik kan toch niet de enige met dit probleem zijn. Mijn liefste mama is inmiddels een prof in het korter maken van broeken, maar aangezien ze niet hier is en ik toch broeken nodig heb, was ik erg blij met dit exemplaar! Ze hebben ook andere kleuren, die komen over 2 weken binnen dus dan ga ik er weer op uit!
Verder heb ik de afgelopen dagen vooral ziekenhuizen en mijn bed gezien. Mijn bed is niet zoveel spannends over te vertellen. Ik heb een kruik geimproviseerd door heet water in een plastik fles te gieten, dat resulteerde in een gekrompen plastik fles, wat dan wel weer voor wat hilariteit bij mij zorgde. Wat ben ik toch een druifje op wielen soms!
Over het ziekenhuis kan ik nog vertellen dat de bureaucratie ook daar geheel ingeburgerd is.. je zal maar half dood gaan. NEE, eerst papieren invullen!! maar goed. Wel knap trouwens dat ik de hele tijd het gevoel had dat de helft van de mensen daar niet te doen had. Terwijl er wel patienten waren. Ze gingen rustig een verslagje zitten schrijven en overleggen. Er waren 2 leerlingen op die afdeling en die moesten nog wat gecoached worden, bijzonder amusant! Geduld is een schone zaak, en we willen natuurlijk dat deze dokters in spe goede doktoren worden, dus ik klaag niet.
Verder is iedereen hier heel lief voor me, mn huisgenootjes en andere mensen komen langs of bellen op. Willen vanalles voor me doen (helaas kan niemand iets voor me doen) dus ik ben in goede handen. Het is natuurlijk lekkerder om bij je papa of mama te zijn als je ziek bent, maar ik red het best hoor! En buiten dat: ik ben alweer bijna beter, ik weet het zeker!
Hou me op de hoogte van de ontwikkelingen in jullie levens!
Kus Wen